Centrum Badań i Technologii Kosmicznych (ESTEC) Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) udzieliło zamówienia GMV Hiszpania, GMV Polska i GMV Portugalia, które będą je realizowały przy współpracy personelu GMV z Europejskiego Centrum Operacji Kosmicznych (ESOC). Celem projektu jest opracowanie zintegrowanej platformy systemów FDS i GNC (które łącznie tworzą system kontroli lotu – FCS) oraz właściwych interfejsów.

Misje międzyplanetarne ESA – Rosetta i Exomars – przebiegły bardzo pomyślnie w dużej mierze dzięki doskonałemu funkcjonowaniu FDS w segmentach naziemnych. Platforma ta, obsługiwana przez ekipy z ESOC, w których pracują specjaliści z GMV kontroluje wiele aspektów lotu statku kosmicznego.

Wyższy poziom automatycznych komponentów naprowadzania, nawigacji i sterowania statku kosmicznego pozwala na redukcję obciążenia FDS. Większa autonomia operacyjna pozwala na redukcję kosztów i zmniejszenie zależności od połączeń komunikacyjnych oraz realizację precyzyjnych i bezpiecznych manewrów w przypadku lotów powracających na Ziemię oraz długich lotów w daleką przestrzeń kosmiczną.

Autonomiczne systemy GNC pozwalają na wykonywanie precyzyjnych manewrów lądowania i ich szczegółową obserwację. Niemniej, systemy GNC nie funkcjonują w sposób całkowicie niezależny od systemów naziemnych i wymagają współdziałania z FDS.

Analizy hybrydyzacji, rozdziału kompetencji i optymalizacji interfejsów między obydwoma systemami dokonano na podstawie wstępnych hipotez, bez solidnych analiz nawigacji, przez co wypracowano opcje strategii suboptymalnych, na których opierają się projekty systemów.

Następnym krokiem będzie analiza konsekwencji hybrydyzacji i rozdziału kompetencji między obydwa systemy oraz opracowanie platformy stymulującej systemy wchodzące w skład systemu kontroli lotu (FCS). Dzięki tej platformie możliwe będzie dokonanie oceny różnych strategii we wczesnej fazie misji oraz jej wykonalności, jak również lepsza kontrola jej przebiegu i redukcja kosztów.

Po walidacji platforma zostanie użyta do oceny możliwego scenariusza misji na NEO (Near Earth Object – obiekt bliski Ziemi), np. misji AIM oraz do oceny misji orbitalnych pojazdów o napędzie elektrycznym. To zadanie wykonane zostanie na realistycznych hipotezach opartych na wcześniejszych misjach ESA.